Η  Αλεξάνδρα Μυρεσιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979.

Σπουδές

Σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Τρ. Πατρασκίδη και Ρ. Παπασπύρου. Γλυπτική στο εργαστήριο του Γ. Λάππα και Γ. Χουλιαρά, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, από την οποία αποφοίτησε το έτος 2007.

Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα θεατρικής μάσκας στο εργαστήριο της Β. Ψαρρού, καθώς και μαθήματα Γραφικών Τεχνών στο εργαστήριο της Λ. Βιδάλη.

Είναι πτυχιούχος Bachelor Degree  στην εσωτερική αρχιτεκτονική (Πανεπιστήμιο Derby, Σχολή Βακαλό, 2000).

Έχει συνεργαστεί με τον σκηνογράφο Γ. Μετζικώφ σε θεατρικές παραστάσεις όπως:

“Το παιχνίδι του Έρωτα & της Τύχης”

“Μιζερέρε” Εθνικό Θέατρο, “Μήδεια” κλπ.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ατομικές Εκθέσεις

2008 “Είναι Αλλά Δεν Είναι” fizz gallery, Αθήνα

Ομαδικές Εκθέσεις

2007 συμμετείχε σε ομαδική έκθεση στην Τήνο με τίτλο: “Τα ελάχιστα πράγματα”, με το έργο της “Πνοή”.

2007 με το βίντεο με τίτλο: ‘CAPTURE’ συμμετείχε στο Athens Video Art Festival.

Τα έργα της σειράς “Είναι Αλλά Δεν Είναι” δημιουργούν εικόνες που θα μπορούσαν να ανήκουν στην επιστημονική φαντασία ή να θυμίζουν ζεστές αγαπημένες στιγμές, στο μεταίχμιο της μετάβασης από το γνωστό στο ονειρικό, από το κατεστημένο στο ουτοπικό.

Διερευνώντας τη σχέση μεταξύ ψεύτικου και αληθινού, η Αλεξάνδρα Μυρεσιώτη παγώνει τον χρόνο, παρατάσσει τις φιγούρες σαν επαναλαμβανόμενα είδωλα και αυξομειώνει τα φυσιολογικά μεγέθη στα έργα, εκπλήσσοντας με τις αντιφάσεις των υλικών.

Πρόθεσή της δεν είναι μία απλή αφηγηματική περιγραφή αλλά η πρόκληση αντικρουόμενων συναισθημάτων που θα οδηγήσουν, ενδεχομένως, στον επαναπροσδιορισμό αξιών, ιδεών και καταστάσεων.

Το κήτος και η Κίττυ.

Τελικά η αλήθεια ήταν αλλιώς. Γιατί, κάθε φορά η αλήθεια είναι αλλιώς. Έτσι πρέπει.

Ο Ιωνάς λοιπόν, που τον καταβρόχθισε κι έπειτα τον εξέμεσε το κήτος-όπως εξάλλου και τον μπάρμπα-Τζεπέτο-ήταν ένας τεράστιος διάφανος καρχαρίας από γαλάζιο πλαστικό και ο Ιωνάς ένας επιβλητικός γατούλης, ή γατούλα, που θα μπορούσε να λέγεται Κίττυ. Περισσότερα δεν ξέρω. Ούτε και χρειάζονται άλλωστε. Αυτό που χρειάζεται, είναι να έχουμε τα μάτια-και τα αυτιά μας-ανοιχτά στις άλλες εκδοχές του σεσημασμένου μας κόσμου και να μην αφηνόμαστε στις έτοιμες ερμηνείες του και τις ετοιματζήδικες εικόνες του.

Πάνω-κάτω αυτό προτείνει η Αλεξάνδρα Μυρεσιώτη, με τα “Είναι Αλλά Δεν Είναι” έργα της. Πράγμα εντέλει και διαφωτιστικό και παρήγορο.

Πρόκειται λοιπόν για γλυπτά που δεν είναι παραδοσιακή γλυπτική, αλλά μάλλον ζωγραφικές κατασκευές, στις οποίες το γνωστό γίνεται αιφνιδίως άγνωστο και τούμπαλιν.

Θα τα ονόμαζα προσωπικά «Χειροποίητες εικόνες» και θα τα τοποθετούσα οριστικά στην επικράτεια του περιττού και του πολύτιμου, εκεί δηλαδή που κατοικοεδρεύουν κατά την γνώμη μου η τέχνη με τα παραμύθια της.

Άλλωστε όπως λέει και η Κική Δημουλά: «Το περιττό μας έφερε στον κόσμο».

Προσέξτε φερ’ειπείν, αυτό το τεράστιο καπιτονέ μπισκότο. Δεν μπορείτε να το φάτε, όμως με σχετική ευκολία θα κοιμόσασταν επάνω του. Και ίσως μάλιστα να βλέπατε όνειρα με μια Γυναίκα-νεράιδα, μια διάφανη Μαγδαληνή από σελοφάν και έναν τεράστιο γαλάζιο γάτο μ’έναν μικρούλη καρχαρία στα σωθικά του, που όταν μεγάλωσε ο καρχριούλης θα τον εξεμούσε-ο γατούλης-για να αρχίσει η ιστορία πάλι από την αρχή και εσείς να μην ξέρετε αν έτσι έγιναν τα πράγματα ή αλλιώς……….

Μάνος Στεφανίδης

>Catalogue available

6 pages full color,  size each sheet 21,5 x 11 cm.

Text: Manos Stefanidis

<fizz 2008>